ch. 9
Eum.9.1
Dimidium fere spatium confecerat, cum ex fumo
castrorum eius suspicio allata est ad Eumenem hostem
appropinquare. conveniunt duces: quaeritur, quid opus
sit facto. intellegebant omnes tam celeriter copias
ipsorum contrahi non posse, quam Antigonus affuturus videbatur.
Eum.9.2
hic omnibus titubantibus et de rebus summis desperantibus Eumenes ait, si celeritatem velint
adhibere et imperata facere, quod ante non fecerint,
se rem expediturum. nam quod iter diebus quinque
hostis transisse posset, se effecturum ut non minus
totidem dierum spatio retardaretur: quare circumirent,
suas quisque contraheret copias.
Eum.9.3
ad Antigoni autem
refrenandum impetum tale capit consilium. certos
mittit homines ad infimos montes, qui obvii erant
itineri adversariorum, iisque praecipit ut prima nocte,
quam latissime possint, ignes faciant quam maximos
atque hos secunda vigilia minuant, tertia perexiguos reddant,
Eum.9.4
ut assimulata castrorum consuetudine suspicionem iniciant hostibus, iis locis esse castra ac de
eorum adventu esse praenuntiatum; idemque postera
nocte faciant.
Eum.9.5
quibus imperatum erat, diligenter praeceptum curant. Antigonus
tenebris obortis ignes conspicatur: credit de suo adventu esse auditum
et adversarios illuc suas contraxisse copias.
Eum.9.6
mutat consilium
et, quoniam imprudentes adoriri non posset, flectit
iter suum et illum anfractum longiorem copiosae viae
capit ibique diem unum opperitur ad lassitudinem sedandam militum ac reficienda iumenta, quo integriore
exercitu decerneret.